يك بنده خدايي ، كناراقيانوس قدم مي زد،وزير لب دعايي راهم زمزمه ميكرد . نگاهى به آسمان

آبى و درياى لاجوردين و ساحل طلايى انداخت و گفت:



خدايا ! ميشه تنها آرزوى مرا بر آورده كنى؟

ناگاه، ابرى سياه، آ سمان را پوشاند و رعد و برقى در گرفت

و در هياهوى رعد و برق، صدايى از عرش اعلى بگوش رسيد

كه ميگفت: چه آرزويى دارى اى بنده ى محبوب من؟



مرد، سرش را به آسمان بلند كرد و ترسان و لرزان گفت:

اي خداي كريم از تو مي‌خواهم جاده‌اي بين كاليفرنيا و هاوايي

بسازي تا هر وفت دلم خواست در اين جاده رانندگي كنم!! از

جانب خداي متعال ندا آمدكه:



اي بنده‌ي من! من ترا بخاطر وفاداري‌ات بسياردوست

مي‌دارم و مي‌توانم خواهش تو را برآورده كنم اما هيچ ميداني

انجام تقاضاي تو چقدر دشوار است؟هيچ ميداني ‌كه بايد ته

اقيانوس آرام را آسفالت كنم؟ هيچ ميداني چقدر آهن و سيمان

و فولاد بايد مصرف شود؟ من همه‌اي اينها را مي‌توانم انجام

بدهم! اما آيا نمي‌تواني آرزوي ديگري بكني؟


مرد، مدتى به فكر فرو رفت، آنگاه گفت:


اى خداى من! من از كار زنان سر در نمى آورم! ميشود بمن

بفهمانى كه زنان چرا مى گريند ؟ ميشود به من بفهمانى

احساس درونى شان چيست؟ اصلا ميشود به من ياد بدهى كه

چگونه مى توان زنان را خوشحال كرد؟



صدايي از جانب باريتعالى آمد كه:

اي بنده من! آن جاده‌اي را كه خواسته‌اي، دو بانده باشد يا چهار بانده!!؟؟

نظرات شما عزیزان: